Dlaczego warto?

Zacznę od tego, że żałuję, że świadomość korzyści jakie płyną z terapii, dostrzegamy zazwyczaj dopiero będąc już w samym procesie. Wierzę, że gdyby każdy zdawał sobie sprawę, jak wiele potrafią dać nam sesje z psychoterapeutą, więcej byłoby wśród nas szczęśliwych ludzi.Mi terapia pozwoliła spojrzeć na własne życie z innej perspektywy, uwierzyć, że -wydawać by się mogło – nieokiełznane i trudne do sprecyzowania problemy, uczucia, można rozwiązać dość metodycznie. Nauczyła mnie zrozumienia dla siebie i otworzyła na zmiany. Bliscy zauważyli, że jestem spokojniesza i bardziej elastyczna w sytuacjach, które wcześniej mnie blokowały. Przede wszystkim jestem szczęśliwsza i potrafię się bardziej cieszyć codziennością. Ważna jest świadomość, że to pewnien proces i powinniśmy dać sobie czas na wypatrywanie efektów, które mogą się pojawiać stopniowo. Zdaję sobie sprawę, że każdy postrzega ten proces trochę inaczej i różnie on przebiega u różnych ludzi. Mam jednak to szczęście, że mi towarzyszyła świetna terapeutka, której mogę życzyć każdemu stojącemu na początku tej drogi.

Przed rozpoczęciem terapii moja codzienność była pełna lęku, niepokoju oraz poczucia bezsensu, które uniemożliwiały codzienne funkcjonowanie. Podjęta terapia pozwoliła na zmianę utartych i destrukcyjnych schematy myślowych „pielęgnowanych” przez lata. Trening behawioralny był indywidualnie dobrany zarówno do moich potrzeb jak i predyspozycji. Znacząco poprawiły się moje relację z bliskimi. Po zakończeniu terapii, dużo lepiej radzę sobie w trudnych sytuacjach, nie popadając w spiralę negatywnych przekonań, lecz starając się spojrzeć na sytuację racjonalnie, szukając rozwiązania. Terapia pozwoliła na uzyskanie równowagi i spokoju, wzmocniła również uczucie sprawczości i wiary we własne siły.

Trafiłam do Pani doktor w kryzysie psychicznym, który może dopaść każdego. Kryzys nie dotyczy tylko wrażliwych i delikatnych, może dotyczyć każdego z nas. Mimo, że jestem mocno stąpającą osobą po ziemi, kryzys nie pozwolił mi normalnie funkcjonować, nie byłam w stanie zapanować nad huśtawkami emocjonalnymi, atakami paniki, płaczem w nieoczekiwanych miejscach i sytuacjach, atakami złości czy furii. Terapia pomogła mi poukładać, „rozplątać” moje myśli, pokazała mi moje błędy w myśleniu, moje błędne założenia. Terapia pozwoliła mi na ułożenie planu „naprawczego” i podążanie wg niego. Pozwoliła mi na nowo uwierzyć w siebie. Weryfikować własne myśli. Pozwoliła mi ustabilizować się emocjonalnie i wrócić do dobrego samopoczucia. Pozwolił mi wrócić do normalnego życia.

Psychoterapię rozpoczęłam, będąc w fazie depresyjnej choroby afektywnej dwubiegunowej. Ponieważ słyszałam dużo dobrego o terapii poznawczo-behawioralnej, miałam nadzieję, że pomoże mi ona w radzeniu sobie z moimi dolegliwościami. Czego nauczyła mnie terapia? Że nie jestem moją chorobą! Nie muszę przez cały czas myśleć o sobie, jako o kimś poważnie chorym, kto powinien uważać na siebie na każdym kroku. Dzięki konkretnym narzędziom, które poznałam w czasie terapii, odzyskałam poczucie sprawczości i kontroli nie tylko nad chorobą, ale, przede wszystkim, nad codziennym życiem.

Spotkania z psychoterapeutą są zawsze przeze mnie wyczekiwane, bo pomagają uporządkować i sprecyzować moje przemyślenia . Czuję się wysłuchana, otrzymuję ogromne wsparcie, a co najważniejsze konkretne wskazówki, dzięki którym potrafię przezwyciężyć napotykane trudności. Rozmowy z psychoterapeutą pozwalają mi spojrzeć na moją sytuację z zupełnie innej perspektywy. Ćwiczenia zalecane w trakcie sesji są zawsze dostosowane do moich aktualnych potrzeb. Dzięki naszym rozmowom mogłam wprowadzić naprawdę duże zmiany w codziennym życiu i otrzymałam ogromne wsparcie, które dało mi podstawy do wzmocnienia pewności siebie oraz wiary we własne możliwości, za co jestem ogromnie wdzięczna.